Chmary iz kwatyrkamy
W nas błymajut' w oci
I chłjupannja kałjużi
Czutno u kożnim kroci.
My jdem i widczuwajem,
Szczo my – czastyna noczi,
A może nawit' dnja,
Jakszczo win toho chocze.
Ci oczi z ebonitu
Na naszomu obłyczczi,
Cej wyhljad switu
Płaneti ne łyczyt'.
Ci oczi z ebonitu
Wbaczajut' wse, szczo treba
Dlja radoszcziw lita,
Dlja mene j dlja tebe...
Mokri awto tudy-sjudy katajut'
I chmary temno-syni
Doszczem puchkym stikajut'
Ti naszi temni oczi
Wdywljajut'sja w swit,
Kriz' nych posered noczi je
Tilky ebonit.