Witer nadiji... tepłyj ta niżnyj
I po chwyljach ja biżu
Do soncja i switła, slidom za witrom
Ja łeczu na kryłach snu...

I
Znaju ja, de żywe mrija
Choczesz, ja nawczu tebe litaty
Zmożu zdijsnyty wsi twoji bażannja
Ałe jakszczo budesz ty pam’jataty

Ja skazaty tobi ne możu,
Czomu sumujut' jiji oczi
Jiji sloza rjatuje wid bołju
Zapam’jataj ce, jakszczo zachoczesz...

II
Witer nadiji w diji, ja rachuju mriji
Mriji papircjamy padajut' u stił
Wona czekaje, u witra pytaje
Czomu same my, łjudy, ne majemo krył

Ja pewnoju miroju widczuwaju szkiroju,
Jak witer jiji nadijiji nabuwaje sył
Łyne popid chmaramy starymy rastafaramy
Spokij poruszuje, pidijmaje pył

Ja skazaty tobi ne możu,
Czomu sumujut' jiji oczi
Jiji sloza rjatuje wid bołju
Zapam’jataj ce, jakszczo zachoczesz...