I
Wsi my kołys' żyły u peczeri
Szcze do toho, jak do peczer dodały
dweri. Zwiri... dyki... inodi nas jiły
My jich jiły też. Zwidty brały swoji syły

Swyni, kury, mamonty, kenhuru ta łosi
Usju faunu, szczo baczyły, my jiły na morozi
A szczo robyty łjudjam, koły u szłunku pusto?
Ne znały my todi, pryhotuwaty jak kapustu

W nas ne buło imen, my żyły pid horoju
Wse, szczo nas ljakało (A!) zaznawało bołju
Hacajuczy za mamontamy, proływajuczy pit
Perszi ukrajinci z’jawyłysja na swit

Homo ukrajines – zapytaj u nas, jaki my
Homo ukrajines – os' taki my, os' taki my

II
Pisnja prodowżujet'sja, ja każu swidomo
Nomo – ne Homo, a Homo – ne homo
Pojasnjuju dlja tych, u koho ne wsi wdoma
W riczky dwa berehy i tut nema paroma

Spoczatku buła trawa, potim bude kłumba
Cikawo, a szczo same my kuryły do Kołumba?
Swit buw todi takym, jakym teper małjujut' raj
Choczesz – zahoraj, choczesz – mamonta hanjaj

A ja buw ne Adam, wona buła ne Jewa
Ja perszym zahornuw jiji do szkiry złoho łewa
Znakamy jij pokazaw, szczo kochaju duże
Ta do peczery potjahnuw, stupajuczy w kałjużi

Zabuw dodaty, na toj czas my mowy szcze ne mały
Ałe aksakały wże sobi szczos' mirkuwały
Toż, zberihajuczy wohoń ta prodowżujuczy rid
Perszi ukrajinci poczały pysaty zwit

III
Czy wsi tut zrozumiły, pro szczo ide rozmowa
Dity, łatynoju łjudyna bude – "Homo"
H ta H my majemo w ałfawiti
Wywczajte mowu, a ne szukajte, de b sebe podity

A nasza istorija pidchodyt' do kincja
Pryskoryłas' wona czerez mene, dobra mołodcja
Żyw ja, twaryn hubyw ta (wnoczi) kochawsja pałko
Aż poky ne prydumaw perszu pałku ja kopałku

Daw ja start wseswitńomu prohresu
Wypadkowo czerez rik (O!) wyhadaw kołesa
Na c'omu ja zakinczuju swij istorycznyj wysliw
Basta, karapuzyky, zaspiwajmo pryspiw

Homo ukrajines – zapytaj u nas, jaki my
Homo ukrajines – os' taki my, os' taki my