Chotily by vsi, shchob use bulo dobre,
Shchob vsi daruvaly sebe takymy, yak ye.
Vze ne treba nikomu tiyeyi solodkoyi pravdy,
Bo brechni tak bahato y ne znayemo my kym chto ye.

Tak prekrasno i nizno dlya nas rozpuskayut' kvity
I tak harno posluchaty, yak rozmovlyayut' ptachy.
Ta, na zal, zabuvayesh ty, yak cey svit rozumity,
I zrobyty tak dobre, shchob echo pishlo kriz' roky.

A nadvori vesna v tyshyni za viknom
Bezupynno chtos' bude shukaty te:
Te zahublene, vtrachene, ridne svoye,
Shcho kolys' ne zumiv cinuvaty.

Skilky treba borotys' za svitle maybutnye?
Povorotiv krutych, nevidomych shche skilky proyty?
De nam vzyaty tiyeyi syly do neba zletity y zabuty?
Chto nam vkaze pravylnyi shlyach yak proyty do svyatoyi mety?