Svit zastyhaye na ochach tvoyich...
Mynuli dni tak chochet'sya zabuty.
Vpade kryshtal, rozib’yet'sya ob lid –
Ya zabuvayu yak na c'omu sviti buty...

Chotilos' vse zrobyty, staty znov
Krasyvym etalonom, zabuvshy svitlo.
Pirnuvshy v nich, ya svitla ne znayshov
I znov kudys' vtikayu nepomitno.

Pryspiv:
Ty ne shukay mene –
Ya budu tam, de ty nikoly ne bula.
Ty ne shukay mene –
Ya budu tam...

Vse zalyshylos' yak kolys' bulo –
Zabuti dni chotilos' povernuty.
Ne bachyv ya, shcho sonce ne ziyshlo,
Ne znav, shcho dni tak mozna pryzabuty.

Yak zal, shcho ne znaydu v ochach svoyich
Mynuli dni, zabuti namy.
Rozbytyi v lid kryshtal ochey tvoyich
Zahoyit' vse, a ya lyshus' bez tyamy, ale...

Pryspiv:
Ty ne shukay mene –
Ya budu tam, de ty nikoly ne bula.
Ty ne shukay mene –
Ya budu tam, de ty nikoly ne budesh!