Chodyt' harbuz po horodu,
pytayet'sya svoho rodu:
– Oy chy zyvi, chy zdorovi
vsi rodychi harbuzovi?
Obizvalas' zovta dynya,
harbuzova hospodynya:
Ishche zyvi, shche zdorovi
vsi rodychi harbuzovi.

Harbuz-harbuzyshche – dovzelezni vusyshcha,
Harbuz-harbuzyaka – chub styrchyt' yak hillyaka,
Po horodu pochodzaye z yarynoyu rozmovlyaye,
Rozmovlyaye povazno hovoryt', shcho ne tak do ladu dovodyt',
Sympatychnyi dyad'ko nichoho ne skazesh,
A nas tym harbuzom divchata lyakayut',
Ta my ne z lyaklyvych ta ne z polochlyvych,
My vperti, zavzyati deshcho znayemo i perekonayemo,
divchat harnenkych, nemov z reklamy
i tych, shcho ne staly telezirkamy,
odnym slovom my chlopci veseli y neveredlyvi,
pobavytys', poveselytys', trochy vmiyemo.

Pro zdorov’ya pikluyemos' duze,
shkidlyvych rechovyn ne vzyvayemo, mayze,
z dytynstva yily bahato kashi,
a harbuzova ulyublena nasha!

Obizvalys' ohirochky,
harbuzovi syny y dochky:
– Ishche zyvi, shche zdorovi
vsi rodychi harbuzovi.
Obizvalasya morkvycya,
harbuzovaya sestrycya:
– Ishche zyvi, shche zdorovi
vsi rodychi harbuzovi.
Obizvalys' buryaky,
harbuzovi svoyaky:
– Ishche zyvi, shche zdorovi
vsi rodychi harbuzovi.
Obizvalas' barabolya,
a za neyu i kvasolya:
– Ishche zyvi, shche zdorovi
vsi rodychi harbuzovi.
Obizvavsya staryi bib:
– Ya pidderzav uves' rid!
– Ishche zyvi, shche zdorovi
vsi rodychi harbuzovi.