Ce ne kazka, ce ne son,
Dva sercya bylys' v unison.
Tvoho volossya duchmyana osin,
Zavzdy zi mnoyu Zasmin bosa.

Yiyi zyttya bulo korotke, vona ce znala,
Doroslishala na ochach i bilshe svit piznavala.
Vona shukala, znachodyla i radila,
Kozniy myti, shcho na sviti zyla.
Vona lovyla sonyachni promeni, z nymy hrala yak dytyna,
Chocha todi vze v ochach dorosloyu bula.
Yiyi slova tikaly i nevlovymo,
Vona tikala vid nas tudy kudy chotila.
Na serci vazko pislya toho, shcho bulo z neyu,
Vona nahaduvala meni kazkovu feyu.
U neyi ya navchyvsya zyttyu svoyemu radity,
Vona lysh tak mohla robyty.

Ne viryt'sya, shcho yiyi bilshe ne maye,
Zdayet'sya u dytyachiy dosi yiyi smich lunaye.
Ta tam nikoho nemaye, lysh yiyi lyubi kvity.
Bez neyi ne rostut', treba yich kudys' podity.
Nahaduyut' meni pro neyi i znovu serce krayet'sya,
Bo ya ne vstyh, ta zlochyn miy ne karayet'sya.
Ya mav by buty shvydshym, ale vze ne vid mene,
Yiyi dolya zalezala, i na rukach moyich pomerla.

Znovu cey spohad – vona shche malya,
Za domom na maydanchyku snizynky veselo hanya.
A ya stoyu – ne viryu, vona slova vze promovlya,
Vona zahovoryla moye manyusinke dytya.
Vona lyubyla doshch, vona lyubyla snih,
Yiy bulo veselo, a ya prychovuvav yak mih
Otu strashennu taynu, cherez yaku ne mih zasnuty,
A cherez kilka dniv ya sumom buv okutyi.
Yak by ne chotiv, ne mozu ya zabuty,
Koly prokydayus', ya mriyu dotorknutys'
Do yiyi volossya, ta rozumiyu neskoro yiyi pobachu,
Zasmin, ya za toboyu shchonochi hirko plachu.

Zovte lystya padaye meni do nih,
Ya vtomyvsya – slozy krapayut' na snih.
Ce shche osin, a zdayet'sya shche zyma,
I v dushi moyiy tepla nema.