Ty duze harna i pro ce znayut' vsi, znayesh ty, znayu ya – i ce zmushuye mene buty nav’yazlyvym...
I ya rozumiyu, shcho tak ne povynno buty, shcho ce vyklykaye v tebe, yakshcho ne ohydu, to, prynaymni, velyku vidrazu...
I my z toboyu mohly by buty u v’yaznyci kochannya idealnymy dovichnymy v’yaznyamy...
Ta my ne znayshly dorohy tudy, i tomu ne buly tam zodnoho dnya, zodnoyi chvyli, zodnoyi myti, zodnoho razu...
Ya ne cikavlyu tebe i v c'omu ne vynen ya, ne vynna ty, i my z toboyu razom u c'omu takoz ne vynni...
Prosto ya ne mozu raptom staty prekrasnym pryncem, a ty ne mozesh mene pokochaty z prymusu...
Ale ya tochno znayu, shcho v mene ce ne prymcha, ne ilyuziya, ne samoobman, ne refleksy tvarynni...
Ale ty tochno znayesh, shcho nikoly ne budesh moyeyu... Nu y boh z nym... Ya ce yakos' perezyvu, ya ce yakos' vynesu...

Ya tak chochu, shchob ty bula shchaslyvoyu!
Chay ne za mnoyu, a z kymos' inshym!
I chay na tebe lyubov chyyas' chlyne zlyvoyu!
A ya vze svoyu mayze znyshchyv...

V tobi stilky pryrodnoyi syly, shcho vystachyt' na desyatok pershych krasun ciyeyi planety...
I cya syla vsmoktuye mene, vona zatyahuye, nache chornyi, pekelnyi, strashnyi chortoryi...
I ya vze mayze zovsim zahynuv, ya vze namertvo zaplutavsya u cych tvoyich solodkych tenetach...
Ale, vybach, cya istoriya zanadto banalna i cey syuzet neymovirno zatertyi, bo vin takoz zanadto staryi...
Harazd, ya znyknu z usich tvoyich horyzontiv, ya ne peretnu zodnoyi tvoyeyi zyttyevoyi liniyi...
Shkoda... Ale shcho ya mozu vdiyaty? Ty mala vybir i zrobyla yoho ne takym, yakym by ya chotiv yoho bachyty...
Odnak, meni ne zvykaty – ya vze ne vpershe u svoyemu zytti shchos' rizko i radykalno zminyuyu...
Pohano tilky odne – shcho ya nikoly ne zmozu tobi tak samo viddyachyty... Tobi tym samym viddyachyty...

Bo ya tak chochu, shchob ty bula shchaslyvoyu!
Chay ne za mnoyu, a z kymos' inshym!
I chay na tebe lyubov chyyas' chlyne zlyvoyu!
A ya vze svoyu mayze znyshchyv...

Ale moze kolys' ty raptom zasumuyesh i pochnesh zhaduvaty miy nomer telefonu...
Ty dzvonytymesh u moyi dveri, ty sered nochi plakatymesh pid moyimy viknamy...
A ya pochnu psychuvaty, ya krychatymu tobi – idy het'! Nehayno povertaysya dodomu!
Yakshcho v meni y buly yakis' pochuttya, to yich bilshe nemaye – vvazay yich bezzalisno vbytymy!..
Ale ce bude potim, ce bude kolys', a poky ya namahayusya nazavzdy z toboyu proshchatysya...
Vychodyt' pohano, ale z ty znayesh, shcho v nas iz toboyu nikoly nichoho ne vychodylo dobre...
Trymayu tebe za ruky, dyvlyus' u tvoyi ochi y ne mozu niyak vid nych vidirvatysya...
I proshu pocilunku... Odnoho... Na proshchannya... Rozbyi nasolodoyu hore!..

A ya tak chochu, shchob ty bula shchaslyvoyu!
Chay ne za mnoyu, a z kymos' inshym!
I chay na tebe lyubov chyyas' chlyne zlyvoyu!
A ya vze svoyu mayze znyshchyv...