Kozna lyudyna shche zi shkoly pam’yataye:
Chto bahato chytaye – toy bahato znaye.
I, zrozumilo, ya knyzok bahato prochytav –
Shchos' davno zabuv, ale shchos' zapam’yatav.
Ta holovne, shcho ya navchyvsya volodity slovom,
Chasom – seryoznym, a chastishe – po-prykolu.
Hovoryu, shcho dumayu, hovoryu, shcho bachu.
Odyn vid sliv moyich smiyet'sya, inshyi vid nych plache.
Zvychayno, hovoryty – ce ne mishky nosyty,
Ta slovo moze vdaryty, slovo moze vbyty.
Slovo vidkryvaye tayemnyci ta sekrety,
Rozbyvaye zamky, znyshchuye labety.
Ta yakos' ya vidchuv, shcho pochynayu zlovzyvaty –
Duryty lyudyam holovu, zabyvaty baky.
V taki chasy v moyemu serci selyt'sya chyzak,

Shcho u mene samoho vyklykaye dykyi zach...
Ya ne viddam
tebe chyzomu zviru!
Bo vze i sam
v svoyi slova vtrachayu viru!
I kozne slovo ce v dushi tvoyiy bolyucha mikrorana...
Ne vir slovam!
Moyi slova – ce omana!..

Ya poznayomyvsya z toboyu, chotiv z toboyu buty.
Ale ty v svoyiy dushi ne zmohla vidchuty
Hlybyny tiyeyi, hlybyny vsiyeyi,
Shcho shukala sobi shlyach iz dushi moyeyi.
Hovoryv tobi slova nizni ta lirychni,
Zdiysnyuvav zarady tebe vchynky romantychni.
Ale ty sama v sobi u toy chas kochalasya.
Z mene z ty znushchalas', ty z mene nasmichalasya.
Ta pryishov moment prozrinnya – mene peremknulo!
Vse ote durne kochannya nache vitrom zdulo.
Ya teper tebe zroblyu povnoyu durepoyu –
Vidplachu tobi spovna shchedroyu monetoyu!
Ya rozkazuyu bayky, mozok tviy zapudryuyu,
Ya rozpysuyu tebe harnoyu ta mudroyu!
Vykonav prohramu diy – i ce dyvo stalosya!
Toz teper u mene ty palko zakochalasya!

Ya ne viddam
tebe chyzomu zviru!
Bo vze i sam
v svoyi slova vtrachayu viru!

I kozne slovo ce v dushi tvoyiy bolyucha mikrorana...
Ne vir slovam!
Moyi slova – ce omana!..

Peremoha ne prynesla navit' krapli vtichy.
Navpaky – ya sam vid sebe vyhrib na horichy!
Bo moya lyubov ne zhasla – zalyshylos' tlinnya,
I mene dovoli shvydko zahryzlo sumlinnya.
Choch-ne-choch, a ya tobi, vydno, ne do pary,
Toz povynen terminovo rozihnaty chary!
Ne potribna ty meni na kochannya chvoroyu,
Bo lyubov povynna buty, yak sloza, – prozoroyu!

Ya ne viddam
tebe chyzomu zviru!
Bo vze i sam
v svoyi slova vtrachayu viru!

I kozne slovo ce v dushi tvoyiy bolyucha mikrorana...
Ne vir slovam!
Moyi slova – ce omana!..