To ne den zat'myvsya, to ne son prysnyvsya,
Ne miraz yavyvsya, ne zdalos' meni –
Zuravel u nebi vid klyucha odbyvsya –
Povernuv u vyriy – navesni.

Povernuv u vyriy, krylmy rozhortaye
Zori dzvinkochori v temnych nebesach.
Choch nichto ne bachyv, ale kozen znaye,
De prolih yoho proshchalnyi shlyach.

A za nym u tuzi bez upynu lynut'
Vsi yoho balady, vsi yoho pisni –
Pro chervonu rutu, pro syniv, shcho hynut'
Na viyni ta v mamynomu sni.

I cvitut' po nomu lozy nad vodoyu,
I cvite po nomu zyto na zemli,
Ta pohod'sya, Pisne, – zal, koly vesnoyu
Vidlitayut' v iriy zuravli.