I
Hillya, hillya carapaye vikna
U viknach – pusto, navkoly – pusto, na dvori – zusman.
Nikoho nemaye, nichoho nemaye, ta okrim syniy temryavy
meni chvataye. Temryavy meni chvataye (tak!)
Trymaye (tak!) hukaye (tak!) syay, syay, syay, syay nehayno.
Tymchasovi tayny mayut' prynaymni bazannya
sebe vidkryty. Tayemnyci – yak dity. S'ohodni – obraza
Ta zavtra vidrazu ce vze ne ye tayny
Ce vze ye bazannya. Ce vze ye bazannya
otrymat' obrazu, chocha z neyu ye lyshe vikna
Ta hillya. U viknach pusto, na dvori – zusman
Keruye, shepoche:
Shchodnya bude tak, ale ye shche te
hillya. Zoryanoy pyllyu obrazy
nasinnya sidaye na vikna. Prykro
Chomu? Tomu, shcho meni prykro
Pochyvay, zasynay. Lyahu ya na kray
Ne lyahay! Vnochi vpadu za kray.
Pochynay! Pochekayu, moze chtos' skaze,
Chtos' skaze: zachekay!

II
Hillya, hillya carapaye vikna.
Povitrya, tremtyashche povitrya... Zvidky povitrya?
Ya chuyu, yak viter zoryanu pyl zene dali
Obraza tryvaye, mene vzyvaye, obraza tryvaye.
U temryavi syaye pyl! De vzyaty syl dlya kvolych kryl.
De vzyaty dozvil na postril u viter,
Povitrya tryvaye, vzymaye u vikna
Pytaye skriz' vikna: Chomu tobi... Chomu tobi prykro?
Shcho? Shcho? Shchodnya bude krashche.
Ale zyve hillya z zoryanoy pyllyu
Ce vse z taky krashche, niz porozniy ranok.
Pusto? Tak! Ale bez obmanu

III
Tak, tak, chy ne tak, ta tancyut' hopak viter z zoryanoy pyllyu.
Obrazy nasinnya sidaye na vikna. Prykro? Tak! Tak!
Otoy yich hopak u temryavi syniy zabyra syly,
ostanni syly (u temryavi syniy zabyra syly)
Tak, tilky tak, ta vze tak bilsh ne mozna! Uden – lyshe hroshi.
Skazeni hroshi. Tyahne u nich ne mensh skazenyi viter
Sklada z synich liter na skli chyyes' im’ya,
keruye, shepoche, ta vse z sklada chyyes' im’ya,
Im’ya taye, ne pam’yatayu, shcho bulo vchora choho ne bulo vchora
Lyshe z echom rozmova ta echo pytaye: shcho tobi syaye?
Ya lyshe vidpovidayu na pytannya skriz' vikna
Prykro meni lyshe vid toho, shcho prykro