Zatinok, sutinok, den zolotyi.
Plachut' i molyat'sya bili troyandy.
Moze ce ya, abo chto, abo ty
Os' tam sydyt' u kutochku verandy.
Moze, vin plache, a moze, vin zde –
Kroky pochulys' chy skrypnula chvirtka.
Moze, vin vstane, cholom prypade,
Tam, na verandi, cholom do odvirka.
De z vy, ti lyudy, shcho v chati zyly?
Svitku miy bilyi, yake tut rozdollya!
Smutok nashchadkiv – yak tanec' bdzoly,
Tanec' bdzoly do bezsmertnoho polya.
Moze, ce vze cherez tysyachu lit –
Ya i ne ya vze, rozbudzena v henach,
Tut na zemli ya shukayu choch slid
Rodu moho u plachach i lehendach!
Holos krynyci, choho z ty zamovk?
Ruky shovkovyc', choho z vy zaklyakly?
Vikna zabyti, i vysyt' zamok –
Rzava serezka nad kihtykom klyamky.
Bilyi prychilok obbyla slota.
Chto tam kvylyt' u ciy chati nochamy?
Moze, zyve tam sama samota,
Sovaye pustku u pich rohachamy.
Moze, ce bil nash, a moze, vyna,
Moze, balzam na zanedbani dushi –
Spohad krynyci i spohad vikna,
Spohad stezyny i dykoyi hrushi...