A lyudy lyshalys' lyud'my... Zabuvaly pro Yudu,
Chodyly na Horu, shchob trisku znayty vid Chresta.
Pro mene ishche plitkuvaly, cikavi do bludu, –
Az poky yim inshi, molodshi, zaynyaly vusta.

A lyudy lyshylys' takymy samymy, yak buly:
Lehki do vydovyshch, ochochi do hroshey ta vtich...
Vony i ne znaly – choho tam kazaty: "zabuly"! –
Shcho chtos' tam pomer na chresti, yim znimayuchy hrich.

Prychodyv Matviy, shchos' pysav, zachovavshys' vid vlady.
Prychodyv Petro, sperechavsya z Matviyem, i pyv,
I vse ne p’yaniv, i karavsya prymaroyu zrady,
I plakav, shcho Yuda prodav, a Petro, bach – kupyv!..

A ya sobi dumala: Boze, a, moze, y tak treba!.. –
My maly shche shans, ta, yak zavshe, prohayaly chas –
I hrich Ty znimav na chresti vze ne z nas, a iz Sebe,
Shchob sumniviv bilshe ne maty, karayuchy nas!..

I vse pozostalosya tak, mov nichoho y ne stalos',
Nemovby nikoho y ne vbyto v tim chesnim krayu –
Odniy tilky mami Yoho stilky horya distalos',
Shcho pekla otoho vona ne zabude y v rayu.

Vnochi meni snylosya Slovo, i buly v tim Slovi
I posmishka, y bil, i proshchennya, i podych bidy –
Tak, nache skupav mene chtos' v okeani lyubovi,
I vynis na bereh pechali, i movyv: "Idy!.."