I znow z’jednałys' w odnu omanu
O, dywne tango, – i sum i prystrast'.
Pływu na chwyljach twoho tumanu
Zhubyła kermu, spałyła prystań!

I b’jet'sja serce, i hnet'sja tiło,
W twojim powilnim i p’janim wyri –
Błakytne sonce meni swityło,
A bude czorne, a może j sire...

Czekaje prirwa na kożnim schyli –
Ta sum i prystrast' manjat' tak p’jano.
Pływty wse dali, widdawszys' chwyli,
Zradływe tango, twoho tumanu.

Ta zawtra, wranci, pid perszyj promiń
Meni ne prystań tumanna snyt'sja –
Zorije jasno w czadu i wtomi,
O, switła niżnist', twoja krynycja.