Weczirnje sonce, djakuju za deń!
Weczirnje sonce, djakuju za wtomu.
Za tych lisiw proswitłenyj Edem
i za wołoszku w żyti zołotomu.

Za twij switanok, i za twij zenit,
i za moji obpeczeni zenity.
Za te, szczo zawtra bude zełenit',
za te, szczo wczora wstyhło oddzwenity.

Za nebo w nebi, za dytjaczyj smich.
Za te, szczo możu, i za te, szczo muszu.
Weczirnje sonce, djakuju za tych,
kotri niczym ne oskwernyły duszu.

Za te, szczo zawtra żde swojich natchneń.
Szczo des' u switi krow szcze ne prołyto.
Weczirnje sonce, djakuju za deń,
za cju potrebu pisni, jak mołytwy.