Do rozuminnja istyn
Ne treba dowho jty:
Ty tilky podywysja,
Jak tam teczut' riczky.
Nawkoło nas pryroda
Prekrasna j czariwna,
Nawkoło nas zahadka
Dlja ws'oho żyttja.

Pryspiw:
Czudowi derewa i kwity znykajut',
Potrochu stychajut' pisni sołow’jiw...
U naszomu switi wże stin zabahato.
Obmeżenych ramok ne treba meni.

Czudowi w lisi baczym
My barwy, kolory,
Pisni, szczo łysz poczujem
U podychu wesny.
Szczo bude, jak zastyhne
Ce wse w hraniti mist?
Szczo bude, jak wraz znykne
Pryrody jasen błysk?

Do rozuminnja istyn
Potribno razom jty,
Szczob wmity połjubyty
Krasu prynad wesny...
Wże dosyt' pererytych
Hajiw w naszim żytti,
Potribno łysz łjubyty
Zahadky ci zemni.