Po krapli iz kubka – u krow, u krow,
I znowu kopyta stuhonjat' u skronjach...
A ty wże usich worohiw zborow,
I u dwir peremożno wlitajut' koni.

I os' ja – pobilja twoho sidła
Uże podaju iz wodoju dzbanok,
A ty promowljajesz jakis' słowa,
I ja natyraju balzamom rany...

A potim, nemow u łychomu sni,
Ty nohy ustromysz w ważki stremena...
I ja u kubku, w wyni, na dni
Uhłedżu, zblidła, twoji ramena.