"Łjubłju" – skazała tobi, jak w ostannij raz,
"Łjubłju, łjubłju" – proszepotiw, proszepotiw.
Ałe ja wteczu tudy, de cwitut' sady,
Maju spokij de,
Ty mene znajdesz zawżdy łysze tam,
De okean hude.

Pryspiw:
Połudnewa speka, synja dal,
Dowhe lito na berezi wtich,
Prochołody nema nide, na żal.
Łid, jak marewo, tiń, jak mif,
Zupynjajet'sja czas na deń, na wik,
Tam, de w spokoji żdu tebe.
Ostrowy, pid bezodneju nebes,
Samotni ostrowy.

Wtoma swit obijma i hojdaje swit.
Łysz tam nareszti naodynci ja sama.
Marnych budniw wże nema,
Spohadiw nema i spokus twojich,
Ja na myt' nide, wse jde, jak ide,
De okean hude.

Pryspiw (2)

Marnych budniw wże nema,
Spohadiw nema, i spokus twojich,
Ja na myt' nide, wse jde, jak ide,
De okean hude.

Brydż:
Ja na tych ostrowach, u zatokach spodiwań,
U łahunach sniw, de tak chorosze meni.

Pryspiw (4)