Anjuta...
Anjuta...
Anjuta...
Anjuta...

Płamenem u wohni daruwaw słowa meni,
Połetiw, jak spomyn dym, tilky ty piszow za nym.
Howoryły wsi, ne czuła ja todi
Ci słowa, szczo łynut' w pam’jati meni...

Pryspiw:
Anjuta, ty sered wsich łysze odna.
Anjuta, czy sprawdi dolja win twoja?
Anjuta, joho ty w serce ne wpuskaj.
Anjuta, nechaj szepocze – bude raj!

Anjuta...
Anjuta...
Anjuta...
Anjuta...