Sonce zachodyt', hory czornijut',
Ptaszeczka tychne, połe nimije,
Radijut' łjudy, szczo widpoczynut',
A ja dywłjusja... i sercem łynu
W temnyj sadoczok na Ukrajinu.
Łynu ja, łynu, dumu hadaju,
I niby serce widpoczywaje.

Czornije połe, i haj, i hory,
Na synje nebo wychodyt' zorja.
Oj zore! zore! – i slozy kanut'.
Czy zijszła wże na Ukrajini?
Czy oczi kari tebe szukajut'
Na nebi synim? Czy zabuwajut'?
Koły zabuły, bodaj zasnuły,
Pro moju dołeńku szczob i ne czuły.