Moja łjubowe! Ja pered toboju.
Bery mene w swoji błażenni sny.
Łysz ne zroby słuchnjanoju raboju,
Ne oszukaj i krył ne obitny!

Ne dopusty, szczob swit zijszowsja kłynom,
I ne pryspy, dlja czoho ja żywu.
Daruj meni nad szljachom topołynym
Ważkoho soncja drewnju buławu.

Ne daj meni zapłutatys' w dribnycjach,
Ne rozminjaj na spotyczky dorih,
Bo kosti perewernut'sja w hrobnycjach
Hirkych i hordych pradidiw mojich.

U nych buło kochannja, jak u mene,
I wid łjubowi t'marywsja jim swit.
I jich żinky chapały za stremena,
Ta szczo porobysz,– tilky do worit.

A tam, a tam... Żorstokyj kłekit boju
I dzwin mecziw do tret'oji wesny...
Moja łjubowe! Ja pered toboju.
Bery mene w swoji błażenni sny.