Nad szljachom, pry dołyni, bilja staroho hraba,
De biła-biła chatka stojit' na samoti,
Żywe tam did ta baba, i kuroczka w nych rjaba,
Wona, mabut', nese jim jajeczka zołoti. (2)

Tam powen dwir łjubystku, cwitut' taki żorżyny,
I wyszni czornooki stojat' do chołodiw.
Chytajut'sja patłaszky uzdowż wsiji steżyny,
I stomłenyj łełeka spuskajet'sja na chliw. (2)

Czyjes' dytja prychodyt', berut' joho na ruky.
A potim dowho-dowho na pryz'bi szcze sydjat'.
Ja znaju, did ta baba – ce koły je onuky,
A w nych susids'ki dity szowkowycju jidjat'.

Doroha i doroha łeżyt' za harbuzamy.
I chtos' do kohos' jide tym szljachom zołotym.
Ostannja w switi kazka sydyt' pid obrazamy.
Nawszpyńky wyhljadajut' żorżyny czerez tyn... (2)