Wmyraw aktor. Win buw smertelno chworyj,
Win buw staryj. I ce buła ne rol.
Widżyw toj hołos, nacze hrec'ki chory.
Wmyraw aktor, szekspiriws'kyj korol.
Joho im’ja rozhubłena afisza
Uże nesła, jak weczorowyj dzwin.
Jaka u zali zapadała tysza,
Koły na sceni szcze z’jawljawsja win!
Joho w teatr prywozyła drużyna.
Stojała tam, prypawszy do kulis.
A win szcze hraw. I my za nym tużyły,
I wże joho ne baczyły wid sliz.
Win hraw ne tak. Ałe ne mih ne hraty.
Iszcze raz. Szcze! Wostannje... I zhasaw.
Dodomu win wertawsja umyraty,
Ałe w mystectwi win szcze woskresaw.

A porucz hrały mołodi, wysoki.
Zrywały hołos, morszczyły czoło.
Ałe ce tak, ce wse iszcze masowka.
I sered nych Joho szcze ne buło.
A Win wmyraw. Wmyrała z nym epocha.
Jiji uże ne wykłyczesz na "bis".
Ostannja dija... Kładowyszcze. Pochoron.
W bezsmertja oczi takoż powni sliz.