1.
Tobi wsi skazani swoji słowa
Ja pozbyraw jak kusoczky skła
I tilky witer znaje prawdu pro nas.

Ja dumaju wdeń i dumaju wnicz
Ja znow ne znaju u czomu ricz
Nasza dolja zła, wse wyriszyt' czas.

Jde z neba doszcz, a pid nebom my
W nasz dywnyj swit my sami pryjszły
Neprawda prawdu zaminjuje znow
Iz dawnich ran wytikaje krow
Szałenyj rytm i szałene buttja
Ja każu: Stop – to ne dlja mene żyttja,
I tilky ty tak choczesz, ty – a ne ja.

Pryspiw:
Twij niżnyj dotyk, ja bilsze wże nijak ne widczuju,
Ja bilsze wże ne twij, ałe czasom
Tebe u snach swojich ja znow namałjuju.

2.
Zemlja biżyt' u mene z pid nih
W duszi zyma i chołodnyj snih
I tilky znaju – szcze nadija żywa

Tak mało czasu, tak mało dniw
Ja dowho ne spaw, ja zhołodniw
Ja wże, napewno, dohoraju do tła.

Pro tebe son mij takyj sumnyj
Ja w ńomu sam i finał prostyj
Tjahar prozrinnja na mene pade
Skażeni budni i ditys' nide
Szałenyj rytm i szałene buttja
Ja każu: Stop! To ne dlja mene żyttja
Ce tilky ty tak choczesz, ty – a ne ja!