A wże rokiw dwisti, jak kozak w newoli
Ponad Dniprom chodyt', wykłykaje dołju:
– Hej, wyjdy dołe, iz wody.
Wyzwol mene, serdeńko, iz bidy.

– Ne wyjdu, kozacze, ne wyjdu, sokołe,
I rada b ja wyjty, ta j sama w newoli.
Hej, u newoli, u jarmi,
Pid moskows'kym karaułom, u tjurmi.

– Het'mane Bohdane, nerozumnyj synu,
Zanapastyw wijs'ko, szcze j swoju krajinu.
Hej, zanapastyw, zrujnuwaw,
Bo w hołowi rozumu mało maw.