Promenyste namysto wdiwaje swit,
Jomu stałasja nowyna.
Nyni swjato na zemli naszych babiw,
Swjatyj weczir, zemłe moja!

Ukłonysja nyz'ko j na nebo pohljań:
Wże weczirnja zijszła zorja.
Diwa Marija Syna rodyła,
Swjatyj weczir, zemłe moja!

Do starych powij, jak do czesnych diw,
Do słabych, jak małych ditej,
Żodnoji z tych dusz ne zabudesz ty,
Nyni j prisno my jak odne!

Spiwaj zi mnoju, Czerewacz, spiwaj, Januwko j Zalissja,
Jde Pryp’jattju łuna tych piseń.
Je na płaneti Zemlja "...wełyka, chlibna krajina..."
Szłjubiw tajemnyc' ta idej.

Promenyste namysto wdiwaje swit,
Jomu stałasja nowyna.
Nyni swjato na zemli naszych babiw,
Swjatyj weczir, zemłe moja!