Tycho w tych mrijach, jak u cerkwi,
Szczastja moje stojało,
Ja proczytaw tobi mołytwy,
Jaki ty szcze ne znała.
Diznawsja swit, surma zahrała,
Ja widpowiw, ty ne spytała,
Na makiw cwit rosa upała,
Im’ja twoje nazwała.

Ne zaspiwały treti piwni –
Prawedni syły spały,
Naszych obijmiw dyki koni
Na poli smerti hrały.
A ja chodyw, ne czuwszy rozum,
Ne po wodi chodyw – po slozach,
Jak na wijni ja buw z toboju,
A dumaw – iz łjubow’ju.