Під облачком явір похилений,
Сидить на нім пташок примилений.
Чуєш, мила, як той пташок співа,
Же з любові ніч добра не бива.
Же з любові, же з любові
Ніч добра не бива.

Си ти любов є од Бога дана?
Си ти, може, д’яблом підшептана?
Хоч би-с не хтів, то мусиш любити,
Хоч би-с не хтів, прото маш терпіти.
Хоч би-с не хтів, хоч би-с не хтів
Прото маш терпіти.

Моя мила, ти покусо єдна,
Любив я тя не рік і не два.
Ти ми дала зілля сі напити?
Не мож, мила, ніяк без тя жити.
Не мож, мила, не мож, мила,
Ніяк без тя жити.

Ми ворожка давно ворожила,
Же мя звурит дівка чорнобрива,
Же не буду видів за ньов світа,
Аж проминуть мої млади літа.
Аж проминуть, аж проминуть
Мої млади літа.

Під облачком явір зеленіє,
Чуєш, мила, як той вітер віє.
Може вирве єго з корінями,
Мила моя, што то буде з нами?
Мила моя, мила моя,
Што то буде з нами?