Załyszywszy domiwky kołysku,
Uchopywszys' za sonjacznu myt',
Nad zemłeju osinńoju nyz'ko
Łebedyna werweczka łetyt'.
A w ostannij polit zakłykaje,
Zatycha na doliwci syrij.
Nawzdohin dałenijuczij zhraji
Rwet'sja pohljadom łebid' staryj.

Pryspiw:
Odynokyj wożak,
Odynokyj wożak,
Odynokyj wożak
Odynoko łetyt'.

Zwe na pomicz zahubłenu wiru,
Znowu chocze wożak jak buło,
Na dołonjach prużynystych witru
Rozprosterty szyroke kryło.
Win zowe mołodych ta bad'orych
Tilky slid biłokryłych wże znyk,
I złetiwszy nadijeju whoru
Aż zneboljacze stomłenyj kryk.

Pryspiw

I todi wsi naprużywszy syły,
Widirwawsja zemnych prytjażiń,
I poryw łebedynyj krasywyj
Win ponis za kłjuczem w dałecziń.
Połetiw czy ż dohnaty udast'sja?
Ałe ptach u poloti – ce ptach!
I ne znaje win bilszoho szczastja,
Niż zustrinuty deń w nebesach. (ostanni 2 rjadky – 2)

Pryspiw (3)