Do tebe jdu, zakochanyj w krasu,
Idu, jak ołeń do potoku.
Bohotworju, jak ranok swit-rosu,
Tebe błakytnooku.

Do tebe jdu, łjubowi ne taju,
Szczodnja szukaju perebrodu.
Tebe, wrodływu pysanku moju,
Ja piznaju duszeju zrodu.

Pryspiw:
Wse mynaje, wse mynaje, lito w osiń jde.
Wse mynaje, ne wertaje, chtos' na kohos' żde.
Wse mynaje, wse mynaje, nacze w tomu sni,
A łjubow ne mynaje, ni. (wes' kupłet – 2)

Twoja krasa, kołysana miż hir,
Wesnoju kupana w łjubystku.
Ja pidijmu aż do wysokych zir
Swjatu twoju kołysku.

Ja wse zrobłju, szczob nam dijty ładu,
Szczob tilky spokij nad zemłeju.
Jakszczo w żytti kolinom prypadu –
To pered wrodoju twojeju.

Pryspiw

A łjubow ne mynaje, ni.
A łjubow ne mynaje, ni.