Znow wesna i werba z riczky wodu p’je,
Tam słowa nawiwa, jich nese woda.
Zorjanyj, zorjana cja czudowa nicz.
Spomyny znow meni pam’jat' powerta.

Pryspiw:
Z toboju striłys' nawesni,
Ty meni todi skazała: "Łita zaczekaj",
Tak dowho ja czekaw. Ta newże, newże darma
Jabłuka padajut' w trawu? A tebe nema, nema.

Znow wesna i werba z riczky wodu p’je,
Naczebto baczyw ja son swij najawu.
Ne znykaj, ruku daj, ja tebe proszu.
Pisneju wysteływ steżku ja nowu.

Pryspiw (2)