Pohane widczuttja nemow żura odrazu ne myne, na żal, ne znykne
I zowsim ne nowa sumna istorija trywatyme, doky nichto ne zwykne
Do pustoty i dniw mowczannja, a w reszti do marnych poszukiw nowoho,
Miż tym dosi łyszyłosja bażannja torknutys' neji raptom, wypadkowo.
I złowyt' pohljad znajomi wikna, i widstań baczu nacze newełyka,
A wse ż taky staje czomus' tak prykro, szczo ce teper łysze jedyna wticha.
I znow hadajesz – tak maje buty, i ne naważyszsja nijak zbahnuty,
Szczo do kincja majże dobihła kazka, a wtraczene ne powernuty.

Pryspiw:
W mene pohane widczuttja, inszoho szljachu w nas nema.
Czomu ty pytajesz mene pro ce ta j nawiszczo?..
I ne czipljajsja za słowa, wże kołoworotom hołowa.
Ty ne wtrymajesz bilsze te, czoho wtrymaty ne zmohła.

Ne zmohła wtrymaty bilsze
I ne wyjszło zbrechaty lipsze
Ta wse riwno ne stane hirsze
Czastkowo pam’jat' pro ce ja znyszczyw.
Nabrydło szukaty kraszczych zmin, toż wychid odyn, witaju twij poczyn
Smiływyj krok zdołaje wtraty, ty majesz znaty, szczo w nych teper nichto ne wynen.
Rozirwe nawpił szczo je syły żal, po krychtam ne zibrat' jedyne ciłe
Ne peretnet'sja bilsze moja parałel z twojeju, a krywda połum’ja zhasyła.

Pryspiw