A może tak ne treba, czy warto zupynytys' na myt' abo zapłjuszczyty oczi ta wnyz ne dywytys'
Ne choczu staty ja siroju tinnju bezmownoju z chołodnymy stinamy dumkamy diłytys'
Do samoji prirwy, do zhubnoho kraju stupaju, nohamy mirjaju strach
Ta ja szcze ne pewnyj, czy znowu powirju słowam, szczo tremtjat' na hubach:

Zupyny czas. Skilky łyszyłosja nam?
Prożeny bil. Znowu miż namy stina...

Zaczyneni dweri, zastyh pohljad na steli, tak dywno, jak łunko hodynnykom tikaje puls
I ne tak wże j cikawo, szczo stane widteper, i ne ważływo ne skilky czy wpadu abo zirwus'
Do samoji prirwy, do zhubnoho kraju stupaju, nohamy mirjaju strach
Ta ja szcze ne pewnyj, czy znowu powirju słowam, szczo tremtjat' na hubach:

Zupyny czas. Skilky łyszyłosja nam?
Prożeny bil. Znowu miż namy stina...

Mij bil stane stinoju, sprobuj rozbyty, jakszczo je syły
Ne zupynyły, czas tikaje, szcze błyżcze do prirwy, a my ne zminyły niczoho,
Łyszyłasja krychta ostannja do zhubnoho kraju, ne wirju, ne znaju...
I dali stupaju, na żal, ne pomiczajuczy sensu, nacze zhasaju.