Pohane vidchuttya nemov zura odrazu ne myne, na zal, ne znykne
I zovsim ne nova sumna istoriya tryvatyme, doky nichto ne zvykne
Do pustoty i dniv movchannya, a v reshti do marnych poshukiv novoho,
Miz tym dosi lyshylosya bazannya torknutys' neyi raptom, vypadkovo.
I zlovyt' pohlyad znayomi vikna, i vidstan bachu nache nevelyka,
A vse z taky staye chomus' tak prykro, shcho ce teper lyshe yedyna vticha.
I znov hadayesh – tak maye buty, i ne navazyshsya niyak zbahnuty,
Shcho do kincya mayze dobihla kazka, a vtrachene ne povernuty.

Pryspiv:
V mene pohane vidchuttya, inshoho shlyachu v nas nema.
Chomu ty pytayesh mene pro ce ta y navishcho?..
I ne chiplyaysya za slova, vze kolovorotom holova.
Ty ne vtrymayesh bilshe te, choho vtrymaty ne zmohla.

Ne zmohla vtrymaty bilshe
I ne vyishlo zbrechaty lipshe
Ta vse rivno ne stane hirshe
Chastkovo pam’yat' pro ce ya znyshchyv.
Nabrydlo shukaty krashchych zmin, toz vychid odyn, vitayu tviy pochyn
Smilyvyi krok zdolaye vtraty, ty mayesh znaty, shcho v nych teper nichto ne vynen.
Rozirve navpil shcho ye syly zal, po krychtam ne zibrat' yedyne cile
Ne peretnet'sya bilshe moya paralel z tvoyeyu, a kryvda polum’ya zhasyla.

Pryspiv