Czomu tak choczet'sja napytysja i spat'
Pid zachystom swoho chmilnoho duchu?
Niszczo ne baczyty, ne czut', ne widczuwat',
Zakrywszy oczi i zatknuwszy wucha.

Czomu chołodna wranisznja woda
Ne wykłykaje tu stijku widradu,
Wid toho, szczo żywyj, szczo sonce je j trawa,
Komus' potriben ty, j twoja porada.

Pryspiw:
Bude misjac' – i bezżalisna nicz,
Bude sonce – j może inszyj deń,
Bude sonce – ta może inszyj deń...

Czomu w tobi wże ne żywe otoj błukar,
Szczo bosym w czas doszczu radiw pid nebom?
Koły chowałys' łjudy wid nebezpecznych chmar,
Ty jich tepło ne zabyraw dlja sebe.

Pryspiw