Mynułysja ti dni łjubowy.
Zanykło szczastja wże moje,
I ne powernet'sja nikoły,
Chocz nedałeko wono je.

Ja szczastja w sławi ne szukaju,
Ani w hroszach, ani w majni,
Łyszeń odne sobi bażaju,
Szczob zrozumiw słowa moji:

Roman, szczo ty zrobyw,
Roman, naszczo mene pokynuw
Roman, ty ż mene łjubyw,
Bez tebe ja zahynu.

Chocza bilja mene teper ty ne je,
Chocza ne howorysz, o ni!
Ja baczu se czorne wołossja twoje
I syniji oczi twoji.
Ja czuju twij hołos, sołodki słowa:
"O, Łidus', odna ty u mene..."
Wtim, szepcze chtos' stycha: "Ce tilky mana...
Twij Roman nikoły ne werne".

Jordan, ce buw toj deń rozpuky.
Och, ne zabudu ja pro ce!
Ja proczytała łyst rozłuky.
Miż namy skinczene use.
Ach, poszczo Romana piznała?
Poszczo joho kochała?
Szczob ja teper sama ostałas'.
I płakała j rydała.

Roman, szczo ty zrobyw,
Roman, naszczo mene pokynuw
Roman, ty ż mene łjubyw,
Bez tebe ja zahynu.