Win wtratyw sim’ju, wid toho u ńoho ne wsi wdoma,
Win siw na hołku j z’jawyłas' chworoba,
Jomu teper wse riwno czy żyty, czy wmerty,
W duszi temrjawa, a muky sercja ne sterpni.

Za szczo dolja pokarała joho ne znaty,
Za szczo zastawyła łjudynu strażdaty?
Peretworyła duszu na czornu chmaru,
Nichto b ne wytrymaw takoho udaru!

Cej czołowikne znaje, szczo w joho hołowi,
Win baczyt' swoju sim’ju u żachływomu sni,
I chocze rydaty, ałe sliz wże nemaje,
Joho tiło chołodne, win potrochy wmyraje.

Joho dusza piszła z łehkistju,
Muky skinczyłys', win pobaczyt' sim’ju,
Tam powernet'sja szczastja łjubow i tepło,
I żyteme w serci znowu dobro.