Ponad Dunaj hłybokyj
Wyris teren wysokyj,
A z-pid toho terena
Wyjszła wdowa mołoda.
Wyjszła wdowa mołoda,
Porodyła dwa syna.
Ta jak ta j porodyła,
W czornyj kytaj wpowyła
Ta j na Dunaj pustyła.
– Oj wy, kruti berehy,
Pryjmit' moji dwa syny,
A wy, żowti pisoczky,
Zhodujte my synoczky.
Pisky każut': "Zhodujem
J szczastja j dołju zhotujem".
U dwadcjat' rik potomu
Pryjszła wdowa po wodu.
A tam płyne korabel,
Sribłom-złotom obłożen.
A w nim sydjat' donczaky,
Ta j dwa ridni bratczyky.
Odyn sydyt' nazadu
Ta weselcem kermuje,
Druhyj sydyt' speredu –
Zaczisuje hołowu.
Zaczisuje hołowu
Ta j morhaje na wdowu:
– Oj ty, wdowo mołoda,
Cy łjubysz ty donczaka?
– Za odnoho sama jdu,
Za druhoho doczku szłju.
– Oj ty, wdowo mołoda,
Jaka bo ty je durna.
Zato bo ty je durna,
Szczo ty nam mamka ridna.
Teper takyj swit nastaw,
Szczo syn mamy ne piznaw.
Teper taka hodyna,
Szczo jszła by mama za syna.