– Czom ty mene, moja maty,
Rano ne zbudyła,
Oj jak taja kompanija
Z seła wychodyła?

– Tym ja tebe, moja donju,
Rano ne zbudyła,
Bo toj kozak wpered iszow,
Szczo-s' jeho łjubyła.

Podywysja, moja donju,
W dolisznju kwartyru, –
Tam twij myłyj czornobrywyj!
Schodyt' na dołynu.

– Kupy ż meni, moja maty,
Za taljara hołku,
Za czotyry taljaryky
Czerwonoho szowku.

Szowkom szyła, szowkom szyła,
Złotom wyszywała
Wse dlja toho kozaczeńka,
Szczo wirno kochała.

Oj każesz ty, moja maty,
Szczo ja ne żurjusja, –
A jak wyjdu na wułycju,
Od witru wałjusja.

Oj każesz ty, moja maty.
Oj szczo ja ne płaczu, –
A jak wyjdu na wułycju,
To swita ne baczu.