– Oj serbyne, serbynoczku,
Łjuby ż mene, diwczynoczku!
– Oj ja budu ta j łjubyty,
Zczaruj brata, budem żyty.
– Oj, jij-bohu, ja b strojiła,
Ta ne znaju, szczo za ziłlja.
– Oj u łuzi jałynoczka,
Na jałyni hadynoczka.

Pidstaw, diwcza, konowoczku
Pid hadynu hołowoczku.
Jak natecze ropy z rota,
Budesz czaruwaty brata...
Oj iszcze brat u dorozi –
Kypljat' czary na porozi.
Brat z dorohy pryjiżdżaje,
Wona k bratu wychodżaje.

Brat do neji iz daramy,
Wona k bratu iz czaramy:
– Oj na tobi, brate, pywa,
Bude twomu sercju dywo;
– Napyjsja ż ty, sestro, sama,
Ne zwod' mene chocja j z uma.
– Oj ja ż oteje pywo pyła,
Buło ż momu sercju dywo!..

Oj skoro brat ta j napywsja,
Po konyku pochyływsja.
Po konyku woronomu,
Po sidelci zołotomu...
– Oj stij, brate, ne chyłysja,
Jdy do chaty ta j prosnysja!..
– Woz'my, sestro, konja moho,
Schowaj mene, mołodoho!..

– Oj serbyne, serbynoczku,
Swataj mene, diwczynoczku!
– Jak że ż tebe ta j swataty,
Koły wmijesz czaruwaty?
Ani brata, ni dworaka...
Piszła diwka za żebraka.
Szczo wyprosyt' chliba w torbu,
To diwczynu use w mordu.