Kryczu: "Hańba!", ałe moje wołannja
Ne dolitaje do prestołu,
Buła odna, teper nas – tysjaczi,
I stały w koło,
I dywymsja odne na odnoho,
Jak mołodi tełjeta.
Win każe: "Eto perszi prosti
Nacionalnoho samosoznanija".
Ałe bez neho znaju ja:

Pryspiw:
Chto ne żywe, toj ne wmyraje,
Chto ne zasnuw, toj sy ne prosynaje,
Chto oczi ne widkryw, toj nic ne bacze,
Za toboju, Morozenko, wsja Wkrajina płacze.

Znow kryczu: "Hańba tobi! –
Łjuds'kych serdec' zahalna mrija."
My kołysały tebe stilko rokiw,
Dumały – swjata, a ty – powija,
Teper chto znaje jak wono:
Rujnuj czy bereży,
Ty znowu każesz ży: "To naslidky
Zakochanoho samołjubowanija".
Ałe jedyne znaju ja:

Pryspiw

Os' wy ratujete za czystotu ukrajins'koji mowy,
A meni wse jedyno: kowbasa czy kołbasa,
Aby wona buła.
Hańba! Hańba!
Hańba! Hańba!
Hańba!
Ałe ja znaju:

Pryspiw

Kryczu "Hańba!" Komu? Sobi!
A wam daruju slid wid jarma na szyji,
Ditej, zabuwszych ridnu mowu,
I żal za waszi lita mołodiji,
Koły "Ura!" kryczały na łjubu promowu.
Zamowkny, wczenyj żydu, obłysz perekonannja!
Teper wże toczno znaju ja:

Pryspiw (3)

Wsja Wkrajina płacze! (3)