Krychu: "Hanba!", ale moye volannya
Ne dolitaye do prestolu,
Bula odna, teper nas – tysyachi,
I staly v kolo,
I dyvymsya odne na odnoho,
Yak molodi telyeta.
Vin kaze: "Eto pershi prosti
Nacionalnoho samosoznaniya".
Ale bez neho znayu ya:

Pryspiv:
Chto ne zyve, toy ne vmyraye,
Chto ne zasnuv, toy sy ne prosynaye,
Chto ochi ne vidkryv, toy nic ne bache,
Za toboyu, Morozenko, vsya Vkrayina plache.

Znov krychu: "Hanba tobi! –
Lyuds'kych serdec' zahalna mriya."
My kolysaly tebe stilko rokiv,
Dumaly – svyata, a ty – poviya,
Teper chto znaye yak vono:
Ruynuy chy berezy,
Ty znovu kazesh zy: "To naslidky
Zakochanoho samolyubovaniya".
Ale yedyne znayu ya:

Pryspiv

Os' vy ratuyete za chystotu ukrayins'koyi movy,
A meni vse yedyno: kovbasa chy kolbasa,
Aby vona bula.
Hanba! Hanba!
Hanba! Hanba!
Hanba!
Ale ya znayu:

Pryspiv

Krychu "Hanba!" Komu? Sobi!
A vam daruyu slid vid yarma na shyyi,
Ditey, zabuvshych ridnu movu,
I zal za vashi lita molodiyi,
Koly "Ura!" krychaly na lyubu promovu.
Zamovkny, vchenyi zydu, oblysh perekonannya!
Teper vze tochno znayu ya:

Pryspiv (3)

Vsya Vkrayina plache! (3)