W dim zabreła osiń newczasno,
W serci łjubow zirkoju zhasła,
Tuha doszczem padaje rjasno,
I na duszi sum i nenastja.
Ty na łjubow dowho czekała,
Ty u noczi wirszi pysała,
Tilky czomus' dywa ne stałos' –
B’je u wikno osiń zuchwało.

Ta ne sumuj i ne żurys',
Znaju, wesna pryjde kołys'.
I zacwitut' jabłuni znow
Bude wesna, bude łjubow.
Stychnut' witry i zametili,
I pryłetjat' łebedi bili,
I zawedut' pisnju nesmiło
Nam prynesut' szczastja na kryłach.

Ta ne sumuj i ne żurys',
Znaju, wesna pryjde kołys'.
I zacwitut' jabłoni znow
Bude wesna, bude łjubow.
Tilky powir: stanet'sja dywo,
W ruky wpade zorjana zływa.
W serce łjubow pryjde krasywa,
Ty nawesni budesz szczasływa.