Nacze spałach zori – twij wohoń u oczach,
Ja powirju tobi i zabudu za strach,
Ja zabudu za wse, czym strażdała dusza,
Ja zhadaju use, czym radiła wona...
Jaskrawiszym dlja mene staw nowyj deń,
Ja piznała ptaszynu mowu piseń
I szczastja zemne meni widnajty,
Dopomih meni ty, dopomih meni ty...

Pryspiw:
Bo ty, ty, ty – nacze spałach zori,
Moje serce widkryte szałenij Wesni,
Ja zabuła pro widczaj ta smutku połon,
I pidkazujesz ty: ce ne son, ce ne son...

Des' u nebi swityły dwi rizni zori,
Merechtinnja jich my znajty ne mohły,
Łysz u czas, koły zustriłysja my,
Spałachnuły wohni, jichni wohni...
Jaskrawiszym dlja mene staw nowyj deń,
Ja piznała ptaszynu mowu piseń
I szczastja zemne meni widnajty,
Dopomih meni ty, dopomih meni ty...

Pryspiw