Pryjszła wesna taka raptowa j rannja.
Szcze sum w duszi, jak snih w jaru, ne zczach.
W twojich oczach cwitut' sady kochannja
I tycho żowknut' u mojich oczach.

Pryspiw:
Czomu ż tak tuha serce kraje?
Ohni mowczat', ohni rozmow.
Niczoho wicznoho nemaje –
Łysze łjubow, łysze łjubow. (ost 2 rjadky – 2)

Wona pryjszła, jak dywo zapowitne,
Na wsi majbutni wesny i lita.
I wże w meni nikoły ne odkwitne
Jiji krasa preczysta i swjata.

Pryspiw (2)

Niczoho wicznoho nemaje –
Łysze łjubow, łysze łjubow. (2 rjadky – 2)