Łjubow – bezsmertnyj czudnyj dar,
Szczo daw Tworec' swomu stworinnju.
Łjubow – ce żertwa, sercja żar,
I rajs'kyj spokij u terpinnju.

Pryspiw:
Łysz dlja łjubowi warto żyt'
W tim nezbahnennim, dywnim switi.
Łjubow’ju Hospodu służyt',
Łjubow’ju wsim sercja zihrity. (wes' kupłet – 2)

Wse do krapłynoczky widdat',
Zhority w połum’ji łjubowi,
I dlja łjubowi woskresat',
Utwerdytys' w Hospodnim słowi.

Pryspiw (2)

Łjubow’ju Hospodu służyt',
Łjubow’ju wsim sercja zihrity...