U dałyni łjubowi chram,
Prekrasna mrija, son.
Ta ne dozwołeno je nam
Tudy zajty razom.
Ce ja dała takyj nakaz,
Strasznyj nakaz sobi:
Łysze banalnych kilka fraz
Pry zustriczi tobi.

Pryspiw:
Oj, ne wir słowam mojim, ni ustam,
W usmichu mojim skrytyj żal,
Ty oczam powir, łysz oczam,
Tuha w nych moja i peczal.
Oj, ne wir słowam mojim, ni ustam,
Rozum poczuttiw ne zborot',
Ty oczam powir, łysz oczam,
Tuha w nych moja i łjubow.

Nam porizno, jak po sterni,
Dowodyt'sja ity.
Ałe zowsim ne spałeni
Miż namy wsi mosty.
Jak feniks toj iz popełu,
Tak woskresaje znow
Wże stilky raz pochowana
W mojij duszi łjubow.

Pryspiw (3)

Ty oczam powir, łysz oczam,
Tuha w nych moja i łjubow...