Kriz' lita zełeni, czerez wsi rozłuky
Prostjahaju, nene, ja do tebe ruky.
Ta szepoczut' kłeny j szełestjat' topoli,
Szczo do tebe, nene, ne dijdu nikoły.

Pryspiw:
A ja wse jdu, i wse tebe pytaju:
Jak tam seło? Czy wyszeńky cwitut'?..
Pyszu łysty. I sam że jich czytaju,
Bo wże wony do tebe ne dijdut'.

Postoju w peczali, u żurbi bołjuczij.
Dowhymy noczamy spohad serce zmuczyt'.
Wse widdaw by, mamo, – mołodist' i syłu,
Tilky b znow poczuty mowu twoju myłu.

Pryspiw