Wid zływy muzyky w meni nide nemaje porjatunku.
To hraje na szczemkij struni pid pawu rjadżena czakłunka,
To hraje osiń, i brynjat' nad sadom bdżił wiołonczeli,
I newymowna błahodat' zakwitczuje moju osełju.

Pryspiw:
Swite mij, jakyj ja, Hospody, okryłeno-szczasływyj!
Wiku moho deń, jak krasne soneczko dobrom pałachkotyt'!
Daj meni jasnoho rozumu, nasnahy daj i syły
Deń ocej z toboju, Hospody, u złahodi prożyt'.

I powertajut' nebesa zabute, wtraczene, rozp’jate,
I znow kochannja woskresa, i znow ja junyj i kryłatyj,
I znow cinuju nad use łysz te, szczo z sercja w serce łyne,
I w mij kowczeh łjubow nese u dz'obi hiłoczku masłyny.

Pryspiw