Ja ne znaju, szczo je kraszcze
Ukrajins'koho borszczu!
Tym joho, chocz ja j łedaszczo,
Tak rubaju – aż krekczu!
Ta smaczniszoho, niż mamyn,
Ja borszczu toho ne jiw!
I ne treba jomu zowsim ni biłbordiw, ni rekłamy,
Jakszczo każut' – borszczyk mamyn, to j nawiszczo bilsze sliw!

Win i persze, win i druhe,
I zakuska, i desert...
Stił bez ńoho nedołuhyj,
Jak bez akwawity czwert'!
Za usi delikatesy
Mamyn borszcz łjubłju najbilsz!
Jakszczo borszczyku nam’jaty – to i stresy wże ne stresy,
I żyttjewi wsi procesy jtymut' kraszcze, niż ranisz!

Ja pryjdu do mamy w hosti,
Rozkażu pro se, pro se,
Peremyjem władi kosti –
Chaj zdorowa bude też!
Tam i borszczyk pidospije,
I pampuszky z czasnyczkom...
I czoho szcze, bratci, treba, i pro szczo szcze można mrijat' –
Jakszczo mama borszczyk hrije, to w żytti uże j pidjom!

Toż nechaj u kożnij chati
Bude borszcz i do borszczu,
Pryhoszczaty j pryhoszczatys'
Do smaku i doschoczu!
Chocz jaki w żytti cykłony,
Chocz jaka nehody myt' –
Jakszczo żde u ridnim domi mamyn borszczyk na osłoni –
Znaczyt', minimum na poni toj iz nas w żytti sydyt'!

Jakszczo żde u otczim domi borszcz u mamynych dołonjach –
Znaczyt', chłopci, my na konjach, znaczyt', niczoho tużyt'!
Jakszczo żde u otczim domi borszcz u mamynych dołonjach –
Znaczyt', chłopci, my na konjach, znaczyt' można, druzi, żyt'!